Die Tafel

 Die tafel onder die druiwe prieel

Vertel van 'n storie wat oor vertel moet word, soos elke los klippie onder sy pote

Alles pas onperfek perfek...

Elke stoel met 'n skewe poot of 'n keep weg in sy rug leuning

Daardie tafel wink my nader en laat my hart droom van lig wees

Dit laat die geraas om my verdwyn wanneer ek daaraan dink

Ek kan al die gelag en joligheid hoor

En die warm somers aand aanvoel wat ons omvou en veilig hou

Vergete elke groef in die tafel se blad van die verlede

Familie...groot, klein, oud, jonk, vriende, kennisse en vriende wat familie geword het.

Elke merk daar of dit so moet wees.

Met daardie tafel het jy my...

Daar kan ons al ons verskille vergeet

En al het ons net die tafel, mag dit dan so wees

Daar kan ons na mekaar met deurnis en liefde kyk

Soos wat elke gloeilamp anders is en lig skyn op sy manier en die goeie in die lewe vir ons goud verf

Van verhale van liefde, vrede, hoop, vreugde, omgee en verstaan

My hart verlang na dit...mag dit nie net 'n droom bly nie

Terwyl ek sit en dink aan daardie tafel, met elke ligstreep van goue glimlagte wat oor almal spoel om die tafel

Is jy meer as ooit in my gedagtes...

die groen druiwe blare ritsel in die aand lig...asof hulle alreeds weet

...'n Konings maal is voorberei vir ons mense

En ek kan nie help om my arm om jou nek te sit en vir jou te glimlag nie

En ek weet ek is waar ek moet wees

Jy knipoog vir my asof niemand dit raak sien nie

Verlore in ons eie klein wêreldjie...veilig genoeg om vry te wees.

'n Gelag bars weer los oor iets wat iemand weer kwyt geraak het...en dit trek ons aandag

Ek word bewus van jou vingers wat speel met die krulletjies in my nek wat ontsnap het

En vir 'n oomblik voel ek dit...en ek dink jy ook...terwyl ons alwetend stilletjies vir mekaar kyk

Hierdie tafel is ons huis, onder goud verlig en met lag gespesery en in liefde gedoop

Daardie tafel in die koel somers aandlig...is 'n baken van Hoop

...vir drome wat nog nie verlore is nie

...daardie hout tafel onder die druiwe prieel met sy keupe en krom hout wat onder die goud strepe smag om te lewe


E...



Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Jy wil weet hoekom ek nooit geskryf het nie...

Image
  Jy wil weet hoekom ek nooit geskryf het nie... Maar sou jy ooit my leestekens en hoofletters verstaan het Sou jy tussen die lyne kon lees En die liefde kon voel   En nie net ‘n warboel letter sien nie Sou jy kon tussen Hello en goodbye verstaan wat ek probeer vir jou wys met my hand gebare Met die min woorde wat ek het Of sou jy dit verkeerd verstaan Wat ek nie kon sê nie Want hoe moet my pen   sê waar my oë my gevaal het En my voete nooit saam kon gaan nie So nou is my wonder groter as my   hart wat skree, skryf weer... Al is dit die duisendste blaai wat die snipper mandjie begroet sonder seremonie So mag my liefde op die wind ry en deur die son gelei word en met reën orde vind En met die hoop van die jare al, glo ek sal dit jou verras en dat jy getuie sal wees daarvan En dit beter verstaan as ‘n klomp lyntjies wat woorde vorm op ‘n velletjie stam. Ek het vir jou geskryf...net nie soos die wêreld dit wou h ê nie... ...E...
Read more

Gee my 'n rede...

Image
So staan net stil vir n oomblik  en luister na wat ek sê,  nie na wat jy hoor nie Het dit dalk vir een oomblik  deur jou doolhof gedagtes gegaan Dat my gypsey hart, kan wortels skiet Veral in woud soos jy,  waar ek kan veilig voel Maar jy bly verdwyn en weg gaan, want jy dink dis wat ek wil hê Gee my n rede om te bly  en ek sal vir jou skadu gee  vir n leeftyd lank Vir die warm uit mergelende dae  en die koue ys dae  waar woorde vries So staan net stil vir n oomblik  en ontmoet my daar  waar die woorde vir ons albei  sin maak So wat sê jy... Vat my hand  en dans saam met my deur die res van ons somers...
Read more

Dansende vlerke...

Image
Sy wou vir ewig kaalvoet dans Vry onder die sterre Hare wild in die nag lig met haar glimlag wat eeue ou geheime verklap en oë wat die donker en die lig van die lewe kon voel Sy wou met alle mag net vlieg...sorgloos maar syt nie veilig gevoel in haar eie vel en deur mekaar vere nie Sy was bang vir die skaduwees van die nag wat haar te styf vas gehou het of haar vlerke wou knip of haar geraamtes wou lees en kaal uittrek Min het sy besef dat hulle ook nes sy opsoek was na dieselfde wolke wat verby die maan seil en die skouspel van die midder nag danse onder die maan Dis toe dat sy besef dit was al die tyd sy self wat met die skêr staan en sonder moeite haar eie vlerke knip want 'n komeet bly nie op 'n beplande wentel baan nie uit die vrees van ander mense se waarhede oor haar Met die beseffing...het sy die skêr die keer laat val in die sand en het sy los gebars uit die pik nag donkerte uit en veiligheid om die vuur van lewe gevind Sy het begin dans dat die bandjies om haa
Read more